MOvember - MOustachemaand

Sponsor eens een Australische snor! Jawel en dan nog wel deze snor:

In Australië hebben ze een aantal jaar geleden een fantastisch initiatief gestart waarbij men telkens in de maand november geld inzamelt voor de Prostate Cancer Foundation en Beyondblue, een vereniging die awareness en hulp biedt over en bij depressies.Oké, fijn zo’n inzamelactie zeg je dan. Zo zijn er natuurlijk twaalf in een dozijn.

Neen zeg ik u! In plaats van gewoon ne cent in een potje te steken, kan je je als man inschrijven en in november een moustache laten groeien die familie, vrienden en kennissen dan kunnen sponsoren. In de maand MOvember zie je dus gigantisch foute snorrenmannen in Australië rondlopen en je kan er alleen maar eens mee lachen en een centje naar smijten. ’t Is tenslotte voor een goed doel he :)

Afgelijst: Wat te doen als...

Dingen die ik zou doen indien ik weer eens meer dan een halve dag volledig vrij van verplichtingen ben…

• Een sapje maken van appelsiensap, banaan, appel en aardbei. Zelfs als het eigenlijk al helemaal niet meer het aardbeienseizoen is, maar dit gewoon zo goed in het geheel past dat het geheel geen geheel meer zou zijn zónder de aardbeien
• Mailtjes sturen naar mensen waar ik al maanden een mailtje naar moet sturen, maar waar ik al maanden van zeg “Ik zal dat morgen wel doen”
• Volledig euforisch naar de kapper gaan omdat naar de kapper gaan helemaal te gek is onder het motto “Gun jezelf eens wat”. Zélfs met het besef dat ik mij bij thuiskomst gegarandeerd afvraag of ik chinees spreek wanneer de woorden “mijn kapsel moet er zo uit zien…” over mijn lippen rollen en of mijn lineaire inschattingsvermogen nihil bedraagt omdat er méér dan 2 cm van de puntjes is geknipt terwijl ik nog zo gezegd had dat er maar MAXIMUM 2 cm van mijn puntjes af mag
• Mailtjes sturen naar mensen die ik al maanden of zelfs jaren niet meer gezien heb en die ik eigenlijk niet meer wil zien, maar waarvan mijn curiositeit in het hoe en wat zó groot is, dat ik ze toch na maanden of jaren mail
• Naar de zonnebank gaan want de zin “ge ziet zo bleek menneke” achtervolgt mij al sinds eind september. JA! Ik kan daar niet aan doen, ik ben een wintertype waardoor ik bijgevolg kakbruin ben in de zomer en lijkbleek in de winter en die startte dus eind september. En een wintertype zijn, dat is niet zo abnormaal want Catherine Zeta-Jones is dat ook en denk je dat zij vaak “ge ziet zo bleek menneke” te horen krijgt? Ik dacht het niet dus…
• Één of misschien twee van de 19 nog uitgepakte dozen in de garage uitpakken. Omdat 19 ineens voor nogal een chaos zou zorgen
• Op YouTube op zoek gaan naar een filmpje over dwergsmijten, gekke dansjes of dronken eekhoorntjes
• Naar de sauna gaan omdat dat onder het motto “verwen jezelf” helemaal te gek is en omdat verwen mezelf-tijd zeer nodig is, maar ik nergens meer de tijd vind…

Successie is kaka!

Gisteren is mijn ouderlijk huis geschat. Dat wil zeggen: de dienst successie dwong mij om het ouderlijk huis te laten schatten omdat ik de helft geërfd heb en zij daar een procentje van willen opstrijken natuurlijk. Net als de huurwaarborg trouwens. Komaan zeg, dat ik successie moet betalen op een huurwaarborg, dat gaat mijn petje toch helemaal te boven!De dienst successie zijn kakkers. Ik zie ze daar al zitten, met hun grijs vettig haar en bruine hemden met bezwete okselpitten. Gestreepte maatpakken van 20 jaar geleden waarvan de broekspijpen en mouwen te kort zijn, zijn er helemaal in, net als wasspelden aan de broek tijdens het fietstochtje van 23km naar het werk omdat de auto toch iets te duur is en alleen op zondag gebruikt mag worden. Zo zitten ze daar dan aan hun bureautje met hun bril in de mond mompelend: “Wie zullen we nu eens liggen hebben?”. En dan maar verslagen typen op hun prehistorische typemachine die nog van *ting* gaat als je het naar de volgende regel duwt. Alhoewel, dat is nog iets te koewl, waarschijnlijk is hun *ting* reeds jaren geleden gesaboteerd omdat ze afgeleid werden door de vrolijkheid die een *ting* al wel eens met zich mee kan brengen. En vrolijkheid is natuurlijk uit den boze, lang leve de kommer en kwel van arme konijntjes die hun mammie verliezen en successie moeten betalen met geld dat ze niet eens hebben. Gnagna, als dat geen dikke pret op de dienst successie is...

Ze komen ons halen, ik zweer het!

Ik ben niet zeker of menig van u op de hoogte is van mijn werkelijk grote afgunst voor "levende" poppen. Eftelingfiguren staan steevast op numero uno in de lijst "succes verzekerd bij het maken van een scary movie met mij" en wie het waagt om mij verrassingsgewijs een dagje Efteling kado te doen, riskeert een eeuwigdurende verbanning uit mijn leven en zal verantwoordelijk gesteld worden voor het grootste trauma in mijn leven (en tevens ook de psychiatriekosten) in which I can only sit wiebelend in een hoekske met de armen rondom mij, hevig scanderend: "ze komen mij halen, ze komen I tell you!". Ik kan niet helemaal verklaren waar deze angst vandaan komt, ik weet alleen dat ze reeds van kindsbeen af aanwezig is en dat ik weiger hier enige stappen omtrent te ondernemen. Als ik het fenomeen Efteling negeer, bestaat het gewoon niet meer denk ik dan. Ik zat dus op één of ander familiefeest onbewust alweer hevig mijn best te doen om de Efteling te negeren terwijl ik mijn dessert aan het opeten was tot er plots uit het niets een man opdook met een houten buikspreekpop. Ik was daar dus niet op voorbereid hé mensen! Mijn pupillen verwijdden zich, het angstzweet baande zich een weg over mijn voorhoofd en okselpitten, mijn benen verlamden, een koude rilling ging over mijn ruggegraat en mijn hart sloeg een slag of 3 over. Wat, minstens een slag of 5 zeg ik u! De rest van de familie zat plopgewijs schaterlachend op zijn stoel te wiebelen terwijl ik de ruimte checkte op de snelste nooduitgang of een stevig wapen om Begonia de pop het zwijgen op te leggen. Want de stem van zo'n pop is misschien nog wel het engst van allemaal.U begrijpt de omvang van mijn angst onderhand al wel neem ik aan. Daarom wil ik iedereen oproepen om samen een betere plek van de wereld te maken en met z'n allen nooit meer naar de Efteling te gaan waardoor het handeltje opgedoekt wordt en er nooit nog iets van gehoord zal worden. En indien mogelijks mag u alle buikspreekpoppen die u tegenkomt verbranden op een grote stapel zodat we ook van die ettertjes geen last meer zullen hebben. Want echt waar, op ne schonen dag komen ze u halen en kom dan niet zeggen dat ik u niet gewaarschuwd heb...

Geverhuis, gesnotter en gezever...

Sinds vorige week ben ik uit het appartement getrokken waar ik met mijn moeder woonde en een paar straten verder naar een ander appartement verhuisd. Nadat de verf die op de muur moest komen op het plafond was geraakt, de lelijke deuren niet geverfd mochten worden wegens gelijkheid van het gebouw (yeah right!) en de gordijnen door tante nonneke herself dashgewijs witgewassen werden, was het eindelijk tijd om te verhuizen.Een stuk of 50 dozen werden in de garage gedumpt en de meubelen werden druk van het ene naar het andere appartement getoverd. Een week later staan er nog 40 dozen in de garage, vind ik slechts de helft van mijn kleren terug, ligt er een rommelgehalte van 9 op 10 op de schaal van rommeligheid en is mijn haarverstevigende lotion tegen de warmte van de stijltang spoorloos verdwenen. Bovendien lag ik dit weekend dan nog eens met een perfect getimed griepje in de zetel waardoor de 40 dozen mooi ongeopend in de garage bleven staan en ik wegens het niet vinden van de zakdoeken een hele doos papieren zakdoekjes heb opgesnotterd waardoor mijn arme neus op dit moment helemaal open ligt. Ja, ik ben een fervent voorstander van de zakdoek in plaats van neusschurende papieren mouchoirekes. Maar al bij al ben ik erg blij met dit eigen stekkie. Nu de huisbaas nog overtuigen om een hond te mogen houden, de douchekranen te vervangen en het afdakje te vernieuwen…

Hoeveel kan u over een toilet schrijven? I dare you!

Ik blijk de laatste tijd iets met toiletten te hebben. Het is overduidelijk, zelfs in die mate dat ik er alweer moet over schrijven. Niet dat ik met een blaasontsteking of een spastische darm zit, maar om de één of andere reden kom ik in deze periode van mijn leven veel interessante (of laten we zeggen opvallende) toiletten tegen.Na mijn minder aangename encounter met de vieze werchtertoilet, kwam ik gisteren een ander toiletverschijnsel tegen.Hoe fantastisch zijn toiletten waarvan je gewoon weet dat ze al eeuwen op diezelfde plek staan door de vele opschriftjes op de deur! Sommige mensen voelen blijkbaar die oncontroleerbare nood om zichzelf, een veel te clichéspreuk of hartjestekening te vereeuwigen. Ik verdenk hen ervan diezelfde mensen te zijn die de muren aan wachtrijen in pretparken volkliederen, al zijn daar de datums “hot”.Wie probeert tijdens zijn minuutjetijd op het toilet niet al die krabbels te ontwarren of gaat hoofdschudden bij opschriften als: “Marie, ik hou van u” of “Jokke was here”. Persoonlijk ben ik nooit een wc-schrijver geweest, ik weet ook niet zeker of het de creativiteit ten goede komt, maar toen ik mij dus gisteren op die groezelige bekladde toilet bevond, dacht ik zo bij mezelf, misschien moeten we deze opschriftjes gewoon wat meer waarderen en gewoon beginnen inkaderen. Het is tenslotte toch een stukje erfgoed en iedereen leest ze bij gebrek aan beter alternatief, dus waarom er geen schoon kaderke rondhangen? Post dus gerust een wc-post!

Als koeien op de wei

Het begon allemaal zaterdagavond toen ik voor het eerst in pakweg een jaar nog eens naar een ouderwetse fuif in een quasi boerengat ging. Bovendien was deze in openlucht en het moet gezegd zijnde dat dit toch een aangename sfeer aan het geheel meegeeft. Ik voelde een zekere tevredenheid met het feit dat ik nog een keertje zorgeloos op een wei naar liedjes kon staan luisteren terwijl ik van mijn pepsi in bijhorende plastieken beker nipte en een praatje sloeg met een oude kennis die mij een kleurrijke update gaf over het leven van één van onze oud-medestudenten en hoe die nog steeds, tot nu toe redelijk succesloos, vastberaden BV wil worden. Haaa, die fuifsfeer, wat heb ik ze gemist. Jammer alleen dat tot een uur of 1 de gemiddelde leeftijd rond de 17 lag en de bijhorende “kijk eens goed naar hoe ik mijn vriendje de longen uit het lijf kus” zich menig maal voor mijn neus manifesteerde. Doch, ik was de rust zelve en liet de pret er niet door bederven, liet me helemaal gaan en waagde me zelfs aan een pissang orange. I was living la vida loca op zijn BOB’s! Pissang orange en pepsicola zorgen natuurlijk wel voor de bijhorende volle blaas en laat dat nou echt een pretbederver zijn op een openlucht fuif. Want op een openlucht fuif zijn er namelijk geen gewone toiletten en wordt je gedwongen om in zo’n plastieken Werchtertoilet te kruipen waar het stikdonker is en waar je dan op de tast ontdekt dat er geen toiletpapier is. Om dan in het buitengaan te ontdekken dat er aan de ingang honderden wc-rollen hangen waar je op voorhand je velletje moet afscheuren en meenemen. Hoe blind kan je zijn… (En ja, ik weiger nog steeds mijn bril te dragen op openbare plaatsen waar meer dan 2 mensen zijn)Staan wachten tot er een toilet vrijkomt met een velletje papier in de hand dat je moet afscheuren met een volkomen dronken achttienjarige naast je die vrolijk uitroep naar zijn maats: “kzal mor e goei stuk papier meepakke want azzek moet kakke dan moetek toekome ej!”, nou beste mensen, dat is niet echt mijne meug. Niet dat ik zo bekakt ben en vies ben van alles, maar als vrouw is enig toiletcomfort met een peertje licht (zelfs een TL-lamp doet het werk) en rolletje wc-papier naast de pot, toch niet teveel gevraagd denk ik?

Voor mijn lieve mama

Lieve mama,We kunnen niet begrijpen dat je weg bent voorgoed.
Er zijn nog zoveel dingen die ik je wilde zeggen.
Nog zoveel dat ik je wou vragen.
Ik had je liefde en raad nog zo nodig en ik kon nog zoveel leren van jou ongelooflijke levenskracht.
Je handen hebben de onze losgelaten,
je glimlach blijft alleen nog in onze gedachten bestaan.
Het valt ons zwaar, we hadden je nog zo nodig.
Maar toch ben je niet helemaal verdwenen.
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen.
Niet wie je was en ook niet wat je zei.
Je bent onvergetelijk geworden voor zovelen.
Je zal altijd in onze gedachten zijn.
We zullen je blijven missen,
je vriendschap,
je kracht,
je liefde,
je lach
Want zonder jou was ons leven armer geweest.
Lieve mama, rust nu maar zacht,
je hebt het verdiend.
Je blijf voor altijd dicht bij me in mijn hart.

Mama

Herinner mij,
maar niet in sombere dagen.
Herinner mij, in stralende zon,
hoe ik was toen ik alles nog kon.

Liefdevol aandenken aan

MEVROUW Simonne Vertommen

geboren te Lier op 14 oktober 1955
en van ons heengegaan
in het Algemeen Ziekenhuis Sint-Maarten te Duffel
op 18 juni 2007,
voorzien van de H. Sacramentender zieken.

Duizend woorden zijn te weinig
Om te zeggen hoe je was.
Duizend woorden zijn te weinig
Voor de omvang van de wanhoop
Toen je lichaam niet genas.
Duizend woorden zijn te weinig
Voor de grootte van jouw moed
Vanaf het begin tot aan je afscheidsgroet.

Om uw oprecht medeleven,
uw troostend woord, uw stil gebaar,
hartelijk dank.

Over Leven deel II

Ze zat aan het water met haar knieën opgetrokken. De wind streelde langs haar haren, haar blik stond op oneindig. Ze zat aan het water en keek naar de eindeloze vlakte. Ze zag vogels die het riet streelden in hun vlucht en een bang konijntje dat wegsprong achter een boom. Ze keek naar die eindeloze vlakte, maar eigenlijk zag ze niets.Ze zat aan het water met haar knieën ingetrokken en haar hoofd rustte op haar armen. Haar blik stond op oneindig en haar haar verstopte haar gezicht. Zo zat ze uren, daar aan het water. Ze zag niets, ze hoorde niets, ze voelde niets. Ze voelde niets, maar voelde pijn. Ze voelde tranen die langs haar wangen sneden en voelde onbegrip en ongeloof. Ze zat aan het water, haar hoofd rustte op haar knieën en ze voelde een immens verdriet. De wind streelde langs haar haren en de tranen sneden zich een weg langsheen haar wangen. Ze zat langs het water en de wind streelde haar gezicht. De wolken pakten zich samen boven haar hoofd, de wind streelde haar gezicht en de regen huilde samen met haar.

Over Leven enzo

Als er iets is wat ik de laatste maanden ten volle heb beseft, dan is het wel dat het leven te kort is om te blijven stilstaan en treuzelen bij dingen die er eigenlijk niet toe doen.Het verwonderd mij keer op keer hoeveel mensen compleet naast de kwestie leven. Ik wil koste wat kost voorkomen dat ik op mijn 70ste vanuit mijn relaxzetel moet opkijken van mijn gazet en beseffen dat ik niets heb betekend in deze wereld en meerdere kansen heb laten liggen. Ik wil ook niet hoeven terugblikken en denken dat ik het misschien allemaal anders had moeten aanpakken en mijn dromen niet heb kunnen realiseren.Als ik 70 ben, zal ik vanachter mijn kookpotten opkijken naar mijn kleinkinderen en ze stiekem frikadellen toesteken en zien dat het goed is.Mensen die klagen dat ze niet het leven hebben dat ze willen, hoeven bij mij niet meer aan te kloppen. Als je echt iets wil veranderen in je leven dan doe je dat gewoon. Zet de stap en durf. Heb vertrouwen dat alles in orde komt, want als je je dromen volgt in het leven, dan komt alles wel vanzelf.

Lul van het jaar!

Het is nog maar januari, maar ondanks dit prille begin van des jare 2007, heb ik toch al mijn lul van het jaar gescoord. Hiermee bedoel ik niet dat ik dé vibratorvorm heb gevonden die mij menig orgasme doet scoren, maar een manspersoon die mijn nekhaar rechtop deed staan en mijn walgingsniveau op ongeziene hoogte bracht.Ik had al moeten weten dat makelaars die Michael heten (op de Jackson-way) geen gezellige oude mannetjes zijn met een enigszins overhangend buikje, een grijs baardje en een brilletje. Neen, makelaars die Michael heten, die hebben een zonnebankbruin tintje, een halve pot brillantine van den Aldi in hun haar, dragen zwarte leren vesten en rijden rond in één of andere cabriowagen met een grietje dat zijn zogenaamde secretaresse is…Wanneer mensen mij een half uur voor opnames zeggen dat ze niet kunnen komen wegens ziekte, wil ik dit nog enigszins geloven. Doch ik zal er alles aan doen om de persoon in kwestie toch naar de set te krijgen. Wanneer desbetreffende persoon bij hoog en laag blijft beweren dat hij niet kan komen wegens een zware angina, maar na enig trek en sleurwerk toch toegeeft om te komen, slechts voor enkele luttele 10 minuten en daarna nog eens 10 minuten te laat aankomt, mét secretaresse, al kettingrokend, met het leren jasje open en zonder hese stem… Dan vraag ik me toch af of bovenstaande niet gewoon een dagje erop uit wou met de sletterige secretaresse in plaats van ziek te zijn.Ik veroordeel natuurlijk niet zomaar in het wilde weg iedere voorbijkomende Michael, maar wanneer deze mij dan ook nog eens volledig negeert, niets van zijn pand afweet, niet kan schrijven én luidkeels “yes, da hemmek weer goe gedaan” roept wanneer hij na 30 minuten zijn cabriowagen met bijpassende secretaresse stapt, dan denk ik dat ik met vlag en wimpel én luid handgeklap deze Michael tot lul van het jaar mag benoemen. Proficiat!

I'll be back!

Sinds de fameuze Australië-trip was enige lichaamsversteviging zeer (volkoren)broodnodig. 6 kilo op 2 maanden komt een mens zijn figuur niet ten goede en daarom moest er dringend actie ondernomen worden. Pogingen tot gezonder eten werden gestart en weer afgeblazen, enige oefeningen werden gedaan en weer gelaten voor wat ze waren. Er is zelfs een Eyetoy Kinetic sportprogramma aan de pas gekomen waar zonder PS-memorykaart weinig mee aan te vangen was. Er kwam dus geen schot in de zaak, mijn broeken bleven niet passen en ik draag al 3 maanden 4 dezelfde broeken uit pure overmacht en mijn sexy body is niet meer wat het in zijn gloriedagen geweest is. Commentaar alom uit de mollerige hoek van de samenleving en standaardzinnen als “allé gij, gij het nu toch ni te klage” en “seg, zij begot blij da ge der zo uitzie” werden op mij afgespouwd. Doch de weemoed naar mijn gloriedagen bleef mij achtervolgen. Er moest degelijke actie ondernomen worden en snel. Dus ben ik vol moed en ondernemingszin richting Infraligne gestapt. U kent het wel, dat ding waar je onder een plastieken koepel oefeningen moet doen met infraroodstraling all over the place die je vetverbranding optimaliseert en versnelt. Zodoende ben ik vandaag en mijn 2e beurt (nog 18 te gaan en the body is back) toe. Allemaal geweldig, succes voor de helft gegarandeerd, en daar zit de adder, de andere helft heb je zelf in de hand. Eetdagboeken, water, groenten en fruit komen hieraan te pas en de zoetekauw in mij vind het allemaal maar kut. Week 1 = goede moed en volharding, we zullen zien wat week 2 brengt. Laat Pasen nog maar lang achterwegen want chocolade past niet in mijn eetdagboek…

Minuut 1 van het vervolg van het leven: poker

Omdat ik voor mezelf geen rechtvaardig excuus kan bedenken om u uit te leggen waarom ik al zo lang geen post meer gedaan heb, zal ik dit bij deze dan ook faliekant negeren. Ik zal dan logischerwijs ook even melden dat er in tussentijd absoluut niets gebeurt is dat het vernoemen waard is, het is als het ware zo dat mijn leven heeft stilgestaan, want ik zou u allen toch zeker en vast op de hoogte gehouden hebben. Bij deze start op dit ogenblik mijn spannende leven opnieuw, en wordt u als eerste op de hoogte gebracht.Zaterdag heb ik een fantastische ontdekking, poker genaamd, ontdekt. Ik was een totale leek in het blijkbaar door iedere zichzelf respecterende aardbewoner beoefende kaartspel. Maar gelukkig ben ik sinds jaar en dag, met dank aan mijn dominante nicht, een volleerd yahtzee speelster en dat bleek mij zeer goed van pas te komen. Ik was dan ook meteen een natuurtalent en de jettons vlogen mijn richting uit. Ik moet dringend eens richting casino stappen om daar, doffis met veel kijklustigen achter mij, het casino de grond in te pokeren. Wie mij wenst uit te dagen voor strippoker zal bedrogen en in zijn onderbroek uitkomen want hedendag wens ik mij hier niet mee bezig te houden. Aangezien ik mij zonet een vierwieler heb aangeschaft lijkt het mij meer iets om voor het grof geld te spelen. Tenzij natuurlijk er Jommekes en Suskes & Wiskes worden ingezet. Dat valt nog te overwegen, gelieve dan contact met mij op te nemen.

Geeft maar toe, gij mannelijk seksist!

Het leuke aan een jaarwisseling vind ik de lijstjes die worden opgesteld! Wat zijn je goede voornemens voor het volgende jaar? Waar ga je nu meer van genieten? Wat wil je bereiken in 2007? En zo ook: Wat vind je het mooiste woord van 2007? Persoonlijk vind ik dat een geweldig idee! Iedereen heeft wel zijn mening over een bepaald woord of voegt een persoonlijke toets eraan toe. Zo kwam ik een woord tegen dat als geen ander de evidentie zelf is:Breezersletje- leeftijd is tussen de 14 en 17 jaar- heeft lang haar, meestal blond- heeft in ieder oor 4 gaatjes- heeft gigantische ronde gouden of zilveren oorbellen- heeft een gouden kettinkje om met haar naam eraan hangen- heeft 5 lagen make-up op- is altijd aan het SMS'en- danst heel overdreven en gilt er constant bij- is op haar 13e ontmaagd- heeft zeer irritante MSN namen- vindt alle muziek uit de top 40 leuk- schept op over het aantal jaar dat ze al rookt- moet altijd overdreven huilen- doet alsof ze de grootste problemen heeft- heeft om de 2 weken een nieuwe vriend- is elke maand bang dat ze zwanger is- volgt Big Brother, Undercover Lover en Beauty & de nerd- heeft een tongpiercing/navelpiercing- wil later een tatoeage van een dolfijn- drinkt cola-light- draagt een string, maakt niet uit hoe dik de reet is- heeft een agenda met een nep dierenvel erop- schrijft met een herkenbaar bol handschrift- zit in de bioscoop op de bovenste rij- vindt het raar dat ze voor hoer wordt uitgescholden- en bovenal: ze drinkt Breezers of andere mixdrankjes uit flesjesEen ander geslaagd woord van 2006 vind ik de fuckme-botjes door Peter Van de Veire.- laarzen, hoofdzakelijk wit of zwart- met spitse tip en smalle hak, bij voorkeur zelfs naaldhakken. Doch een ronde tip is mogelijk.- lichtelijk erotiserend type laarzen, waarbij een vrouw als ze die draagt, toont dat ze "op scherp" staat.Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat een vrouw die fuckme-botjes draagt niet per se de intentie heeft om aan heel de mannelijke passage te tonen dat ze scherp staat. Naar mijn mening is dit een typisch mannelijke link. Mannen hebben dit woord gecreëerd om aan te tonen hoe geil ze een vrouw met botjes en een rokje vinden. Het woord is puur afkomstig van de mannelijke lust, niet van een vrouw die wou tonen dat ze scherp stond, zeker van!